ხის ტარა, საგოზავი და ჟურნალი - რას ითხოვს ტექნიკური რეგლამენტი ვეტპრეპარატების მწარმოებელი კომპანიებისგან
"ზოგიერთი რეგულაცია და საკანონმდებლო ცვლილება საბჭოთა კავშირის დროინდელი კანონებიდან არის გადმოკოპირებული"
ასოციაცია "მომავლის ფერმერის" თავმჯდომარე რუსუდან გიგაშვილი აცხადებს, რომ მთავრობის დადგენილებები, რომლებიც ვეტერინარული დანიშნულების პრეპარატების წარმოებისა და იმპორტის წესებს ამტკიცებს, ვეტპრეპარატების მწარმოებელ და იმპორტიორ კომპანიებს გაუაზრებელი და გაუმართლებელი ბარიერები შეუქმნა.
რუსუდან გიგაშვილი: საპარლამენტო არჩევნები და შემდეგ, სოფლის მეურნეობის ყოველი ახალი მინისტრის დანიშვნა გვიქმნიდა ილუზიას, რომ გარკვეული პრობლემები, რომლებიც სოფლის მეურნეობის სფეროში მოქმედ კომპანიებს ბარიერებს უქმნიდათ, დარეგულირდებოდა. თუმცა, ეს ილუზია აღმოჩნდა. იმედგაცრუებების ჩამონათვალი დიდია და ბევჯერ თქმულიც: პრობლემებისადმი ისევ ზედაპირული მიდგომა და სიღრმისეული ანალიზის დეფიციტი, ინფორმაციული შიმშილი, საკანონმდებლო ცვლილებებსა და ტექნიკურ რეგლამენტებზე მუშაობის დროს პროცესებში მონაწილე სუბიექტების ჩართულობის პრობლემა და არაკოორდინირებული მუშაობა. ამის გამო სახელმწიფო ვერ ახდენს დროულად ვერც პრობლემების პრევენციას და ვერც გადაწყვეტას, რის გამოც ფერმერი, გლეხი და კერძო სექტორი ზარალდება.
- კონკრეტულად რა ბარიერები შეექმნათ ვეტპრეპარატების მწარმოებელ და იმპორტიორ კომპანიებს?
- საქართველოს მთავრობა სოფლის მეურნეობის დარგის განვითარების პრიორიტეულობაზე განცხადებებს აკეთებს, პარალელურად კი აგრარულ სექტორში ჩართულ ბიზნესკომპანიებს სრულიად გაუაზრებელ და გაუმართლებელ ბარიერებს უწესებს. კონკრეტულად რამდენიმე საჭირბოროტო საკითხს მინდა შევეხო, რომლებიც დღეს მეცხოველეობისა და ვეტერინარიის სფეროში მოქმედ ბიზნესკომპანიებს აწუხებთ. ფერმერების საქმიანობაზე და ზოგადად მეცხოველეობის საბაზრო სისტემის განვითარებისთვის ვეტაფთიაქებისა და ვეტსერვისების გამართულ და შეუფერხებელ მუშაობას სასიცოცხლო მნიშვნელობა აქვს. ნორმატიული აქტები (მთავრობის N 143, N436-ე დადგენილებები და სოფლის მეურნეობის მინისტრის N2-8 ბრძანება), რომლებიც ამ სფეროს არეგულირებს, დახვეწას საჭიროებს. ამ აქტებში არსებული ხარვეზები ბაზარზე მომუშავე სამეწარმეო სუბიექტებს ბევრ პრობლემას უქმნის.
მრჩება შთაბეჭდილება, რომ ზოგიერთი რეგულაცია და საკანონმდებლო ცვლილება საბჭოთა კავშირის დროინდელი კანონებიდან არის გადმოკოპირებული. ავიღოთ პრემიერ-მინისტრის დადგენილება №436. ეს არის ტექნიკური რეგლამენტი ვეტერინარული დანიშნულების ბიოლოგიური და ყველა სახის ქიმიურ-ფარმაცევტული პრეპარატების (საშუალებების) წარმოების, შენახვის, გადაზიდვის, ექსპორტის, რეექსპორტისა და იმპორტის აღრიცხვისა და გაცემის წესების შესახებ. აქ ისეთ საოცარ მოთხოვნებს ამოიკითხავთ, რომ თავი საბჭოთა კავშირში გეგონებათ. მაგალითად, ამ რეგლამენტის მიხედვით ვეტერინალური პრეპარატების სათავს უნდა ჰქონდეს რკინის, ან ლითონის ფურცლით აკრული კარი და ფანჯარაზე რკინის გისოსები. სათავსი უზრუნველყოფილი უნდა იყოს ლითონის კარადებით და სეიფებით. წამლები უნდა ინახებოდეს ხის ტარაში. ჭურჭელს, რომელშიც აქროლებადი ნივთიერებაა მოთავსებული, ქერქოვანი საცობი უნდა დაახუროთ, პერგამენტი მოაკრათ და სპეციალური საგოზავი წაუსვათ. სინესტისაგან დასაცავი რეაქტივების ჭურჭლის საცობი პარაფინით უნდა იყოს დაფარული. საოცარი წესი აქვს ვეტერინარული პრეპარატების აღრიცხვასაც. ამ წესის თანახმად, "ვეტერინარული პრეპარატები ექვემდებარება მკაცრ საგნობრივ-რაოდენობრივ აღრიცხვას (ბუხჰალტრულის გარდა) სპეციალურ ჟურნალში. ჟურნალი იხსნება ერთი წლით. ჟურნალის პირველ გვერდზე კეთდება პრეპარატების ჩამონათვალი, შემდეგ კი თითოეულს ეთმობა გაშლილი (ორმაგი) ფურცელი, სადაც იწერება მიღების თარიღი, მიმწოდებლის დასახელება, სერიის ნომერი, ვადა, გაცემის ან ჩამოწერის თარიღი". მოკლედ, ამ რეგლამენტში ძალიან ბევრი დეტალია ისეთი, რომელიც პირდაპირ ეწინააღმდეგება თანამედროვე ფარმაცევტული წარმოებისა და საწყობის სტანდარტებს.
რუსული კანონების გავლენა ეტყობა იმ დოკუმენტების სიასაც, რომელიც ვაქცინის იმპორტისთვისაა საჭირო. ამ მოთხოვნის თანახმად, ვაქცინის თანმხლებ საბუთთა ნუსხაში აუცილებლად უნდა იყოს ვეტერინარული სერტიფიკატი. ვაქცინის ევროპელ მწარმოებლებს ვეტერინარული სერტიფიკატი არ აქვთ, რადგან ამას მათი კანონმდებლობა არ ითხოვს. სამაგიეროდ ეს სერტიფიკატი აქვთ რუსულ კომპანიებს, რადგან ამას რუსეთში მოქმედი კანონი ავალდებულებთ. შესაბამისად, ჩვენი მომხმარებელი რჩება რუსეთში წარმოებული საკმაოდ დაბალი ხარისხის ვაქცინების ამარა.
პრობლემასთან არის დაკავშირებული ვეტპრეპარატის ხარისხის რეგულაციაც: ვეტერინარული პრეპარატის სარეგისტრაციო დოკუმენტაციაში თუნდაც უმნიშვნელო, ელემენტარული ტექნიკური, ან სტილისტური შეცდომის გამო ითვლება რომ პრეპარატი "უხარისხოა"და მაკონტროლებელი მწარმოებელს სოლიდური ფულადი სანქციით აჯარიმებს.
გარდა ამისა, ვეტერინარული პრეპარატების მწარმოებელი კომპანიებისთვის დადგენილია ძალიან მაღალი სარეგისტრაციო მოსაკრებელი როგორც ვაქცინისა და ვეტერინარული პრეპარატის რეგისტრაციის, ისე სარეგისტრაციო დოკუმენტაციაში პირველი და მეორე რიგის ცვლილებების შეტანის შემთხვევაში. ვეტპრეპარატის ეროვნული რეჟიმით რეგისტრაცია 3 თვის ვადაში - 1000 ლარი ღირს, 2 თვეში - 1300 ლარი, ხოლო 1 თვეში - 1500 ლარი. ვეტპრეპარატის სარეგისტრაციო დოკუმენტაციაში 1 თვიან ვადაში მეორე რიგის ცვლილების შეტანისთვის კი 400 ლარი უნდა გადაიხადოთ. პარალელი რომ გავავლოთ სამედიცინო პრეპარატების (რომელიც თავისთავად გაცილებით მაღალი რისკის მქონეა ვიდრე ვეტ-პრეპარატი) მსგავს მოსაკრებელთა ოდენობებთან, ადვილად დავინახავთ სერიოზულ დისბალანსს ამ მიმართებით. მაღალი გადასახადები გავლენას ახდენს პროდუქციის საბაზრო ღირებულებაზე და შესაბამისად, მომხმარებელზეც.
- მთავრობა და სოფლის მეურნეობის სამინისტრო თუ არის ინფორმირებული ამ პრობლემების შესახებ?
- ამ პრობლემებზე რამდენიმე თვეა ვსაუბრობთ. მთავრობა საქმის კურსშია, მაგრამ შედეგი არ ჩანს.
